La touche Manouche - Le Jazz Tzigane
με την Ουρανία Λαμπροπούλου (σαντούρι)
και τον Γιάννη Τζιάλλα (κιθάρα)
"Μια προσέγγιση της jazz manouche, του μουσικού στιλ που προέκυψε από τη σύνδεση της Αμερικάνικης jazz και της τσιγγάνικης μουσικής στην μεσοπολεμική και μεταπολεμική Γαλλία, με κύριους εκφραστές της τον κιθαρίστα Django Reinhardt και τον βιολιστή Stephane Grappelli.
Το σεμινάριο θα περιλαμβάνει παρουσίαση των βασικών αρμονικών δομών (progressions) που απαντώνται στην jazz manouche, ανάλυση συγκεκριμένων standards και διδασκαλία του μελωδικού θέματος και της συνοδείας, βασικές αρχές του αυτοσχεδιασμού - φρασεολογία κι εφαρμογή πάνω στις διδαχθείσες αρμονικές δομές.
Το ρεπερτόριο θα είναι βασισμένο στις συνθέσεις του Django Reinhardt και σε παραδοσιακές τσιγγάνικες μελωδίες.
Η κιθάρα, το όργανο μέσω του οποίο ο Django Reinhardt εδραίωσε την jazz manouche και το σαντούρι, το όργανο πρωταγωνιστής της τσιγγάνικης παράδοσης, συναντώνται σε ένα μουσικό διάλογο-εξερεύνηση των μελωδικών και συνοδευτικών δυνατοτήτων τους.
Το σεμινάριο είναι ανοιχτό σε παίχτες σαντουριού και κιθάρας όλων των επιπέδων."
 |
| Γ. Τζιάλλας, Γ. Βακαλούδης, Ο. Λαμπροπούλου, S. Teper, Γ. Παπαβασιλείου, Κ. Γκολφινόπουλος |
Κάπως έτσι ανακοινώναμε με την Ουρανία Λαμπροπούλου το εργαστήρι που πραγματοποιήθηκε στο Μουσικό Χωριό την δεύτερη περίοδο, από τις 26 Αυγούστου ως την 1η Σεπτέμβρη του 2013, λίγους μήνες πριν.
Σήμερα, λίγες μόλις μέρες μετά την ολοκήρωση της διοργάνωσης και με την όλη εμπειρία "φρέσκια" στο μυαλό, νομίζω πως έχει ενδιαφέρον να μοιραστώ μαζί σας τις εντυπώσεις μου αλλά και όλο το συναισθηματικό-μουσικό "παρασκήνιο" που στήθηκε μέσα μου κατά την προετοιμασία και καθ' όλη τη διάρκεια της διοργάνωσης.
Μια από τις έγνοιες που είχα στο μυαλό μου κατά την προετοιμασία, αλλά και κατά τη διάρκεια του εργαστηρίου, ήταν η τελευταία πρόταση της ανακοίνωσης: "Το σεμινάριο είναι ανοιχτό σε παίχτες σαντουριού και κιθάρας όλων των επιπέδων".
Πώς θα μπορούσαμε να οργανώσουμε με επιτυχία αυτό το σεμινάριο για όλους τους συμμετέχοντες ανεξαρτήτως επιπέδου; Έχοντας μάλιστα υπόψιν πως τα δύο ξεχωριστά "τμήματα" (κιθάρες και σαντούρια) θα πρέπει να εργάζονται και να συν-εργάζονται στο ίδιο ρεπερτόριο χωρίς να μειώνεται το ενδιαφέρον των συμμετεχόντων, σε ένα μουσικό περιβάλλον που θα πρέπει να ακούγεται οικείο ακόμα και σε αυτούς που δεν είχαν ακούσει ποτέ τους αυτή τη μουσική και ταυτόχρονα να μην είναι βαρετό για εκείνους που είχαν ακούσει ή ακόμα και παίξει manouche σε επαγγελματικό ή ημι-επαγγελματικό επίπεδο.
Πιστεύω πως, ύστερα από πολλή δουλειά που έγινε "στα παρασκήνια" με την Ουρανία, καταφέραμε να οργανώσουμε ένα εκπαιδευτικό υλικό το οποίο να είναι εύκολα προσεγγίσιμο σε παίχτες με μικρή εμπειρία στο όργανο (είτε στην κιθάρα, είτε στο σαντούρι), αλλά που την ίδια στιγμή να είναι και πολυεπίπεδο ώστε να μπορεί να φτάσει κανείς σε βάθος τόσο θεωρητικής ανάλυσης όσο και πρακτικής εκτέλεσης.
 |
| Δημήτρης Μυστακίδης |
Στο κομμάτι που αφορά στις κιθάρες, θέλω να πιστεύω πως κατάφερα στο μέτρο του δυνατού, να κρατήσω έντονο το ενδιαφέρον των συμμετεχόντων, οι οποίοι στην πλειοψηφία τους ασχολούνται επαγγελματικά ή ημιεπαγγελματικά με το είδος και δραστηριοποιούνται σε μπάντες που αυτή τη στιγμή διαμορφώνουν τον μουσικό χάρτη της jazz manouche σκηνής στην Ελλάδα. Πιστεύω πως όλοι ανεξαρτήτως επιπέδου έφυγαν από το χωριό έχοντας ανέβει ένα μουσικό σκαλί ψηλότερα, παίρνοντας μαζί τους (τουλάχιστον) κάτι που πριν δεν γνώριζαν (συμπεριλαμβανομένου βεβαίως κι εμού του ιδίου).
Το κομμάτι στο οποίο θα ήθελα να σταθώ γιατί μου έκανε ιδιαίτερα θετική εντύπωση, είναι το ότι καταφέραμε όλοι μαζί να φτιάξουμε μια "παρέα γύρω από τη φωτιά"
 |
| Κώστας Μακρυγιαννάκης |
(όπου "φωτιά" τα μουσικά αντικείμενα με τα οποία καταπιανόμαστε κάθε φορά), την οποία ο καθένας τροφοδοτούσε με "ξύλα" (=πληροφορίες) και την κρατούσαμε ζωντανή. Αυτή θεωρώ πως ήταν η μεγαλύτερη επιτυχία όλων μας, το ότι δηλαδή συνδιαμορφώσαμε μέσα από διάλογο και ανταλλαγή πληροφοριών και εμπειριών την εκπαιδευτική διαδικασία.
Κλείνοντας, θα ήθελα να ευχαριστήσω με όλη μου την καρδιά την φίλη και εξαιρετική συνεργάτη Ουρανία Λαμπροπούλου. Τη διοργάνωση του Μουσικού Χωριού που μας στήριξε σε αυτή μας την προσπάθεια και ιδιαίτερα τον Θύμιο Ατζακά και τον Κώστα Μακρυγιαννάκη.
Τους εξαίρετους συναδέλφους που μας βοήθησαν στο να πραγματοποιηθεί με τον αρτιότερο δυνατό τρόπο η συναυλία μας και μας τίμησαν με την παρουσία τους επί σκηνής: Δημήτρη Μυστακίδη, Δήμο Βουγιούκα, Κώστα Μακρυγιαννάκη, Δημήτρη Πολίτη, Έλενα Μαλάμου, Tcha Limberger, Renaud Crols.
 |
| Κ. Γκολφινόπουλος, Γ. Τζιάλλας, Δ. Πολίτης, Ε. Μαλάμου, Γ. Παπαβασιλείου, Γ. Βακαλούδης |
Τα παιδιά που έκαναν τον ήχο (γειά σου Λεωνίδαααα παιχτούρα) και όλους τους εθελοντές του Μουσικού Χωριού που ήταν δίπλα μας καθόλη τη διάρκεια της διοργάνωσης για να αντιμετωπίσουμε μικρά ή μεγαλύτερα προβλήματα όποτε αυτά προέκυπταν.
 |
| Ε. Κουρελάκου, Μ. Σπυράκου, Δ. Βουτσιλά, Β. Αργυρίου |
Τέλος ένα μεγάλο ευχαριστώ στους συμμετέχοντες που μας εμπιστεύτηκαν 6 μέρες από το καλοκαίρι τους: Μαριάννα Σπυράκου, Δανάη Βουτσιλά, Shir Teper, Γιάννη Βακαλούδη, Γιάννη Πουρνάρα, Κωνσταντίνο Γκολφινόπουλο, Ελβίρα Κουρελάκου, Γιώργο Παπαβασιλείου, Βένη Αργυρίου.
Ελπίζω να τα πούμε σύντομα!
Γιάννης Τζιάλλας
