"Στη σκιά του Django" - μέρος 1ο: Joseph "Nin Nin" Reinhardt

Ο Django, δεν ήταν ο μοναδικός jazzman του οποίου το αστέρι έλαμψε κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Nin Nin και οι Ferrets ήταν τόσο ενθουσιασμένοι με το swing που “πότιζαν” με αυτό όλα τα είδη μουσικής κι όλες τις σκηνές, από τα Ρώσικα cabarets μέχρι τα καταγώγια του bal musette.

Ο Nin Nin και η κιθάρα του βρισκόταν στις πρώτες θέσεις της ζήτησης. Συνέχισε να ακομπανιάρει τον Django σε ηχογραφίσεις και συναυλίες, αλλά αποτελούσε και τον ακρογωνιαίο λίθο στη big band του Aime Barelli και στο Jazz de Paris του Combelle. Ο Nin Nin δεν άργησε να σχηματίσει το δικό του σχήμα, την “Swing Ορχήστρα του Jo Reinhardt”, η οποία ηχογράφισε για πρώτη φορά το Μάρτιο του 1942. 

Ο Nin Nin επέστρεψε στο στούντιο το Δεκέμβρη του 1943 και αυτή τη φορά είχε δίπλα του τον βιολιστή Claude Laurence (ψευδόνυμο του σημαντικού jazzman Andre Hodeir).






Μαζί κόψανε 2 δίσκους σαρανταπέντε στροφών με 2 από τα 4 κομμάτια να είναι πρωτότυπες συνθέσεις του Nin Nin. Στα “Un peu de réve”και “L' oeil noir”, o Nin Nin αποδεικνύεται σολίστας με αυτοπεποίθηση και προσωπικό ύφος, χώρίς την εντυπωσιακή τεχνική του Django μα με έναν ιδιαίτερο λυρισμό στο παίξιμό του. Οι δύο πρωτότυπες συνθέσεις του ήταν μελωδίες που προκαλούσαν με τις περίπλοκες μελωδικές τους γραμμές και τη “σκοτεινή” τους διάθεση.

Ο Nin Nin μάλιστα έγραψε ένα κομμάτι τόσο λυρικό κι αιθέριο για το λυκόφως στο τέλος της μέρας (“Mélodie au crépuscule”), που ο Django έσπευσε να το εντάξει στο δικό του ρεπερτόριο.

Παράδειγμα του κιθαριστικού στυλ του Nin Nin, η version του στο "Djangology" του Django Reinhardt, την οποία μπορείτε να ακούσετε εδώ.